Voor chips geldt de wet van Moore: elk jaar een verdubbeling. Ook embedded systemen groeien. Meer geheugen, snellere CPU’s, meer features. Het aantal coderegels groeit more than Moore. Maar wat betekent dat? Meer dan een verdubbeling van het aantal bugs? Harder werken? Dat levert wellicht meer regels code op, maar ook nog meer bugs. Re-use dan? Dat is de mantra waar we al jaren op wachten. In de praktijk blijken vooral bugs opnieuw voor te komen.

Ik heb eens zitten rekenen. Wij moeten binnenkort tienmaal zo veel code opleveren, voor dezelfde omzet. Vermoedelijk geldt dit voor alle Nederlandse R&D. Zonder innovatie en zonder efficiëntieverhoging verliezen ook wij, de ICT, het van de lagelonenlanden.

Over de vraag of het nodig is om een moderne tienspellenkast goedkoper te kunnen ontwikkelen dan één traditioneel spel, kunnen we kort zijn: Ja. We zullen dat moeten leren. Als wij die ambitie niet hebben, spelen we uiteindelijk niet meer mee. Ook de vraag of dat nou zo nodig in 2008 moet, is niet relevant. Moore’s wet geldt elk jaar.
Passen is geen optie. Verdubbel of verlies.

Relatief is er steeds minder tijd om te testen. In 2008 zet ik zwaar in op de intrinsieke codekwaliteit, zeg maar de maat van vakmanschap. Die moeten we meten en verhogen. Maar hoe gaan we dat doen? De ministerpresident gaf het antwoord al: ‘Weg met de zesjescultuur.’ We moeten investeren in onze medewerkers. Ze zijn geen kostenpost, maar een investering. Ze mógen niet leren, ze moeten. Alleen een 10 is goed genoeg.